Madame Zgaga padła ofiarą obsesji. Inaczej tego nazwać nie można jak tylko ofiarą własnej popularności. Bo wszak popularna jest, piszą o niej, ma obserwatorów, lajki i całą rzeszę zagorzałych zwolenników, którzy będą bronić jej czci. Zrozumiała, że świat blogowy kręci się tylko wokół niej. Jej osoba jest w samym centrum wszechświata blogowego. I ogon ten pawi nosiłaby dzień cały, ale jej przeszkadza w korzystaniu z ubikacji. Ogon stroiła codzienne. Dopieszczając wygląd bloga i dodając w nagłówku autora (konieczne to - wszak większość tak robi) , przedstawiając najnowsze statystyki bloga (z ostatniego roku wiadomo 50 k lepiej wygląda niż 2 tysiące) i dodając codzienne post o tym i o owym, głównie o niczym.
Wiadomo Blog Roku, jak co roku cała masa pomniejszych bytów blogowych napastliwe zgłosiła swe dzieła wątpliwe. I nic by to Madame nie interesowało gdyby nie fakt, że tych głosów uwielbienia dla jej osoby jakoś tak mało.
Wiadomo pisała, że bierze udział, o SMS nie prosiła. Za razem pierwszym to nie uchodzi.
Dnia drugiego stwierdziła, że jednak do prostego ludu prosto trzeba więc napisała SMS słać!. Wysłała rodzina najbliższa.
Dnia trzeciego postanowiła focha strzelić. Foch na poddanych działa jak wiadomo pobudzająco, a ten o tytule "to ja dla was tyle, a wy mi nic!" podziałać musiał. Niestety, chyba ci najwierniejsi, akurat nie mieli środków na telefonie, a ci niewierni, cóż.... nie ważne.
Dzień czwarty nie przyniósł również dobrych wieść. A szlak to o mało co jej nie trafił jak zobaczyła kto w czołówce jest. Nie omieszkała się swoim spostrzeżeniami z ludem podzielić. Słowa były zacne i wiele dające do myślenia. "Jak możecie nie głosować na osobę mą? To ja publikuję jak szalona, a ta co w czołówce to przez miesiąc nie ma tyle postów co ja przez tydzień! Ona znana? Ona ZNANA?! Głosy pewnie kupiła. Weźcie sobie i wymyślcie posta codziennie. To wcale nie takie proste wymyślić czternaście powodów dla których nie warto mieć psa." I miej więcej w tym tonie tłumaczyła ludowi prostemu, że głupi. Cóż robić.
I nadal zrozumieć nie może, czemu ten blog głupi i nieznany nikomu w czołówce się uplasował. To, że jej wierni czytują go również, że cenią, że poważają, że cieszą się na każdą publikację nic nie znaczy. To głupcy są dla których liczy się jakość, a nie ilość - a ona swoje wie, lesze dwa ciastka niż jeden tort.
