Co święta czy dłuższy weekend zachodzę w głowę co ludzie jedzą w dni powszednie i ile tego jedzą. To co się dzieje w sklepach spożywczych przed dłuższym wolnym przypomina chyba najazd jakiś dzikich ord. Koszyki sklepowe pękają w szwach, między alejkami ciężko przejechać, a kolejki mają kilometry.
Poszłam w piątek zakupić ser biały na sernik. Plan pierwotny był taki, że kupię ser w pobliskiej biedronce i będę mieć z głowy.
Na miejscu okazało się, że sera do sernika brak - wykupiony. Poszłam więc do marketu. Sceny dantejskie przy nabiale. Jajka potrzaskane, serki powywalane na środek alejki, sera jak na lekarstwo, na dokładkę ser ów niewiele miał wspólnego z prawdziwym serem. Szczęście mnie pchnęło na róg alejki, gdzie leżakowała sobie cała sterta "kiełbasianych" serów w rozsądnej cenie. Z dwoma takim kiełbaskami powędrowałam do kasy. W kasie trylion ludzi w kolejce.Każdy z wypchanym koszykiem. Na taśmach sklepowych piętrzą się góry jedzenia. Z moim serem nawet lekko poczułam się głupio, że ja taka inna, że ser tylko, że dwustu jajek nie, że całej zgrzewki piwa też nie, że majonezu dwóch słoików wcale.
Wróciłam do domu i zastanowiłam się - może my za mało jemy? Może my nie umiemy celebrować świąt?
Chłopa do piekarni po chleb wysłałam wrócił bez i zagniewany - kolejka ponoć na dwie godziny stania. Uffff to mnie uspokoiło, że jednak tak bardzo od reszty społeczeństwa jednak nie odstajemy :)